本文目录一览:
《世说新语容止》文言文答案
魏王即魏武帝曹操。狡诈多疑,好面子。 “捉刀”来源即为此则。(见于《世说新语·容止》)。后人就用“捉刀”来指代替某人做某事,用“捉刀人”来指替代者。例:近来大学生的毕业论文多为“捉刀人”完成。
世说新语·容止 作者:刘义庆 魏武将见匈奴使,自以形陋,不足雄远国,使崔季圭代,帝自捉刀立床头。 既毕,令间谍问曰:“魏王何如?”匈奴使答曰:“魏王雅望非常,然床头捉刀人,此乃英雄也。”魏武闻之,追杀此使。
此外,《世说新语容止》中还涉及了一些关于人物品评和鉴赏的内容。例如,其中记载了谢安评价王羲之的话:逸少风流,千载犹尔。
容止第十四之嵇康风姿 (原文)嵇康身长七尺八寸,风姿特秀。见者叹曰:“萧萧肃肃,爽朗清举。”或云:“肃肃如松下风,高而徐引。”山公曰:“嵇叔夜之为人也,岩岩若孤松之独立;其醉也,傀俄若玉山之将崩。
容止指仪容举止。容止,在本篇里有时偏重讲仪容,例如俊秀、魁梧、白净、光彩照人;有时也会偏重讲举止,例如庄重、悠闲。主要是从好的一面赞美,个别也讥弹貌丑。
关于世说新语容止翻译及原文如下:原文:谢太傅寒雪日内集,与儿女讲论文义。俄而雪骤,公欣然曰:“白雪纷纷何所似?”兄子胡儿日:“撒盐空中差可拟。”兄女曰:“未若柳絮因风起。”公大笑乐。
时人目王右军:“飘如游云,矫若惊龙。”什么意思
目:用作动词的本义是“看”,引申为看法、看待。时人目王右军:当时的人们对王右军(王羲之)书法的看法。游云:天空中缓缓游动的云彩。飘如游云,矫若惊龙:飘逸如舒缓的行云,矫健如受惊的蛟龙。
这番话是针对王羲之的评价,不是针对王维的评价。王羲之是东晋时期著名书法家,有“书圣”之称。其书法作品风格独具,被时人称为“飘如游云,矫若惊龙”。
飘若浮云:形容笔势轻快敏捷。矫若惊龙:形容书法笔势刚健。通常也可做搭配为四字使用:浮云惊龙(笔势轻快敏捷而有力)释义:浮云:飘浮的云彩,这里指姿态飘逸。矫:矫健。常用于形容书法笔势刚健,或舞姿婀娜。
是对王羲之书法的赞美,指他整体书法浑然天成、挥洒自如、纵横捭阖。读音:[piāo ruò fú yún ,jiǎo ruò jīng lóng]造句:看他矫若惊龙,超逾集鸟。
其实,“飘若”句最初是形容王氏的容止,即仪表风度的,最早出于《世说新语容止》,原句为:“时人目王右军:飘如浮云,矫若惊龙”。
南朝宋文学家刘义庆经典名言名句摘抄
1、芳林列于轩庭,清流激于堂宇——刘义庆 千岩竞秀,万壑争流。——刘义庆《世说新语·言语》 昔伯成耦耕,不慕诸侯之荣,原宪桑枢,不易有官之宅。——刘义庆《世说新语》 谢公与人围棋,俄而谢玄淮上信至。
2、勤业门第春长在;积善之家庆有鱼。 好读书不好读书,好读书不好读书。 家有一心,有钱买金;家有二心,无钱买针。 着冬衣,执夏扇,秀才不识春秋;揽北权,踏南地,钦差少样东西。 桃李花开,白面书生做春梦;梧桐叶落,青皮光棍打秋风。
3、) 龙跳天门,虎卧凤阁。南朝梁皇帝萧衍 16) 飘如游云,矫若惊龙。南朝宋文学家刘义庆《世说新语容止》17) 疾风吹劲草,烈火炼真金;不经寒霜苦,安能香袭人。
4、文学名言名句 世事洞明皆学问,人情练达即文章。(清曹雪芹) 一篇向人写肝肺,四海知我霜鬓须。宋苏轼 明主立政,有功者赏,有能者官,劳大者禄厚,才高者爵尊。
5、小学名言名句经典摘抄如下:千里之行,始于足下。——老子 明日复明日,明日何其多?我生待明日,万事成蹉跎。——文嘉 古之成大事者,不惟有超士之才,亦有坚忍不拔之志。
6、留得青山在,不怕没柴烧。——(明·凌蒙初)译:比喻只要还有生命,就有将来和希望。勿以恶小而为之,勿以善小而不为。